Bütün hafta sonu boyunca evden çıkmamıştık, adeta rüyada gibiydik. Kah film izliyor, kah sevişiyor, kah yemek yiyor, muhabbet ediyor, gülüyor, eğleniyor, kısacası tembelliğin dibine vuruyorduk. Gülüşlerimiz arasından nereden geldiğini anlamadığımız garıl gurul, krov kruv, hır kırrrr gibi bazı sesler duysak da kulak arkası ediyor, önemsemiyorduk. Hayat bize güzeldi. Fakat sonra süt bitti. Süt bitince de sevgili kocam süt almaya gitti. Uzun bir süredir onu bekliyor, bu satırları onu beklerken yazıyorum. Gelmiyor, sesler beni endişelendirmeye başlıyor, başına bir şey gelmiş olmasından ve pencereyi açıp dışarı bakmaktan korkuyorum. Ahh kapı çalıyor ama o sesler de gelmeye devam ediyor. Neyse açacağım. Kesin o geldi. Şimdi geliyorum.
Kapıyı açamadım. Zil çalmaya devam ediyor. Bu sefer açacağım.
0 yorum:
Yorum Gönder